Lalenin Bahçesi

Bir kırmızı Lale işte.
Kitap okumayı, sohbeti, sinemayı, İstanbul'u ille de Üsküdar'ı sever. Olmazsa olmazları ailesi, Zuz, Cancan ve denizdir.
Çok şiir okumaz ama okursa Atilla İLHAN ve Orhan VELİ okur. Paylaşmazsa görmüş gibi okumuş gibi hissetmez kendini...

23 Kasım 2008 Pazar

Karaköy iskelesine ağıt. Benim de bir tarihim var yaa


Evet aynen başlık da okuduğunuz gibi benim de bir tarihim var herkes gibi, ama benim tarihime tanık olan bir yapı dün gece battı.

Karaköy İskelesinden söz ediyorum. Tarih 1974 yılları falan. Daha lise yıllarımız yeni başlamış. Aysel'le buluşma yerimizdi. O Kadıköyden ben Fındıkzadeden gelirdim orada buluşurduk. O zamanlar böyle sık iskeleler yok, motorlar böyle vızır vızır değil. Motorlar ancak sis bastırınca çıkarlardı ortaya dolmuş yaparlardı. Karaköy iskelesinde çok güzel bir kitapçı vardı. Çoğu kitaplarımı orada Ayse'li beklerken almışımdır. İskelenin tam karşısında Murat Pastahanesi vardı, hala var mı? bilmiyorum. Yıllardır gitmedim. Orada yediğim şahane şekerparelerin tadı hala damağımdadır. Karaköy iskelesi yüzer bir iskeledir. Biraz fazla kalsanız aynen deniz tutmuş gibi olursunuz. Benim öyle araç tutmalarım falan yoktur ama orada biraz fazla oyalansak aynen leyla olurdum..


Karaköy de buluşma nedenimiz sanırım hemen tünelden Taksim' e çıkmak içindi. Neden direk Taksim de buluşmazdık hatırlamıyorum. Sanırım Aysel bu yolu yalnız gitmemek için beni kekliyordu:)). Trafik o zaman da sorundu İstanbul da. Ben Beyazıt da otobüsten iner. Çınaraltından aşağı, Nuruosmaniye falan inerdim Mısır Çarşısına, oradan karşıya geçer, Galata köprüsünü koşa koşa geçer Karaköye varırdım. Cep telefonu falan yok akşamdan randevulaşırsın, evden çıkarken de şuraya gidiyorum dersin olur biter. Çıkış saati ve eve gidiş saati arasında evle kontak kopuk. Şimdi biz kızlarla ders aralarında bile konuşuyoruz. Bir de merak eden olursa kızardık üstelik.

Dün gece battı gitti, benim 15 yaşındaki ayak izlerimle...

15 yorum:

  1. anımsın...
    koş koş bakar mısın benim bloa..
    resimlere hasseten..
    koş..
    ilk yoruma.. yaz..
    15lik lalenin ayak izleri de..
    seviyom seni
    pek fena oldum duyunca..
    iyi pazarlar olsun
    sevgiyle..
    atalet..

    YanıtlaSil
  2. Benimde anılarm var o iskele ile. Kimlerin yok ki zaten. Üzüldüm gerçekten. Her değeri kaybettiğimiz şu günlerde bari eski anılarımız yaşasın :( sevgiyle

    YanıtlaSil
  3. Bak ben de üzüldüm şimdi daha bir kaç ay önce orda oturup vapura yetişme telaşıyla koşuşan insanları izlemiştim.Benim bir gençlik anım yok ama yine de duyunca insan üzülüyor.En kısa zamanda yeniden yapılması dileğimle...sevgiler

    YanıtlaSil
  4. ben gece televizyon izlerken öğrendim haberi daha batmamıştı, itfaiye falan kurtarma çalışmaları vardı. eskiye ait yokolan heryer ve herşeyle insanlardan bir parça daha kopuyor sanki. çok üzüldüm gerçekten.

    YanıtlaSil
  5. Çok doğru hergün geçmişe özlem de artıyor.Eski olan herşeyin tadı başkaydı.Hepsini de bir bir kaybediyoruz.Önceden telefon yoktu,msn yoktu ama herşey daha bir tadındaydı.Artık hiçkimse mektup yazmıyor.Modernleşmek çok güzel ama eskiyi yaşatmasını korumasını bilirsek.

    YanıtlaSil
  6. Bu batan, yanan eskisinin yerine yapılmıştı.İnanamadım önce..Dili olsa,anlatsa idi hepimizi..O kitapçıdan Brigitte'lerimi alırdım ben.Atalet'e de yazdım.Biraz geciksek kapıyı kapattırmak için bizi beklerdi iskele memuru.Nejat'tı adı.Bembeyaz saçlı Nejat Amca..Vapura girmeden önce mutlaka akşam simitlerimizi alıp çay ocağının önüne dizilirdik.İlk çay bize verilsin diye..Bi de kimbilir kaç kere karşılaştık seninle Murat'taki şekerpareleri yerken veya kışın sahlep içerken..

    Off Lâle'm. İstanbul bizi üstünden atmaya çalışıyor.Sadece iskeledeki ayak izlerimizi değil..Gezdiğimiz bütün yollardaki ayak izlerimizi de silerek..Çok hızla çirkinleşti,çirkinleşiyor her şey.

    YanıtlaSil
  7. Karaköy iskelesinde benim de tam 15 yaşından itibaren ayak izlerim var ve ben de çok üzüldüm, iskelem battı diye. Ama kardeşimin dediğine göre iskele zaten eski iskele değilmiş. Ben liseden mezun olalıberi (1994) zaten bir kere değişmiş...

    YanıtlaSil
  8. Lale abla,benim anılarım yok ama batışını canlı tv. de izlemek çok hüzünlüydü. sen neler hissettin kimbilir.

    YanıtlaSil
  9. Hatıralarının izlerini taşıyan en ufak bir şey bile yok olsa insanın içi cız ediyor.Hatıraları barındıran ister bir iskele,hatta bir koku bile...

    YanıtlaSil
  10. Lale abla senin ayak izlerin silinmez İstanbul'dan valla :):)

    Nasıl batmış anlamadım valla kötü çok kötü :)

    YanıtlaSil
  11. Burda içimizi cız ettiren yaşanmışlıkların yok oluşu var.
    Hiç yok olmayacakmış gibi düşündüğümüz zamanın ve mekanının gidişi var..
    İzlemedim haberleri ama nedenini çok merak ettim şimdi.
    hüzünle gidiyorum...
    sevgiler

    YanıtlaSil
  12. Ne guzel bir ani
    batmis olmasina uzuldum

    YanıtlaSil
  13. ah be şekerim.. kimin yok ki.. baksana sabah tv de izledim.. geç kalmayana da yazdım.. göya dubalarda altın var dedikodusu çıkmış birileride delmiş varmı böyle bir asparagas.. şaka gibi.. yok yok kesin şakadır zaten.

    YanıtlaSil
  14. Kimin yokki anıları bu tarihi iskelede... Gerçekten çok üzüldüm duyunca...

    YanıtlaSil
  15. Murat pastanesinin çok güzel kurabiyeleri vardı,artık yok.Ben en büyük şaşkınlığı Karaköy alt geçidinde yaşadım,başka bir yer olmuş,silah satan dükkanlarla dolu—taksit yapılıyor diye de yazmışlar vitrine,ne büyük kolaylık.

    YanıtlaSil

içinizden geldiği gibi yorumlayın ama unutmayın ki keser döner sap döner gün gelir hesap döner:))