Sensiz

Bu yıl Ordu' yine sensizdi Anne...
Sevdiğin denizlerde denize girdim... yürüdüğün yollardan yürüdüm. Köye gittiğimizde hiç tanımadığım yaşlı bir kadın bana; Bize , Mesture'nin hatırası dedi.Fındıklar olmuştu artık. Bir tane bile yemedim.Bilirsin sevmem. Çam ağacının altına yattım, uyudum harmanda... Rıhtım boyu yürüyemedim bu yıl, vakit olmadı, ama balkondan rıhtımlar boyunca baktım senin için de... Yengemle , sabah kahvemizi denizlere, sahillere , Boz Tepe'ye baka baka içtik.Sen hep derdin ya, Uludağ gibi buraya da teleferik yapılsa diye valla yapıldı artık. Bu yaz, çaya kahveye bile Boz Tepe'ye çıktım. Hem de teleferik istasyonu evin karşısına yapıldı.
İlk torunun evlendi, Burcu... Nasıl güzel bir gelin oldu... Vasiyetin üzerine incini taktım boynuna.Doğa güller serpti ablasının yürüdüğü yollara...Metin kızlarıyla nasıl gururluydu, gözlerini görmeliydin.

Zuhal, nihayet hayalini gerçekleştirdi ve Cunda'da bir pansiyon açtı... Tam senin zevkine göre herşey. Hatta senin el işlerinden de koymuş , görenler çok beğeniyormuş

Nazlı ve Gamze en sevdikleri işi yapıyorlar.Okula kurabiye götürürdün ya, belki şimdi de götürürdün kimbilir...Şimdi de öğrencileriyle paylaşırlardı.

İstanbul sen gideli daha karışık, daha kalabalık ve daha sıcak. Sen İstanbul'a ilk geldiğinde hani tanıdığın bir kuş bile yokmuş ya, ne çok gülerdim bu sözüne... Yazlık, hafta sonları dolup dolup boşaldığında derdin en çok da:))Şimdi İstanbul'un martıları , kedileri, sokaktan geçen eskicileri bile tanıdık, her semtinde oturan bir arkadaşım, bir kuzenim bir ahbabım var. Fındıkzade'ye gitmedim uzun zamandır. Birgün Zeki ile evin karşısında ki ''Goralı'' ya gidip nostalji yapacağız.

Sen gideli tam 14 yıl oldu...Bizi merak etme iyiyiz ama çok sensiziz...