bayram yazısı bayram yazısı

Büyük bir olasılıkla , bayramdan önceki son yazım olacak bu. Aynı zamanda da bayram yazısı. Çok iş var, ev bayrama hazırlanacak daha. Her yer mis gibi olmalı. Kahve yanına minik kurabiyeler hazırlamalı. Olağan bayram mönüsü için de hazırlanmalı ayrıca. Bizim ev bayramlar da bolca yenilen içilen, durmadan kapısı çalan bir evdir.Bir harala güreledir gider. O yüzden gardımı hemen almalıyım.

Çocukluğumun bayramlarını hep anlattım durdum. Ermeni, rum komşularla birlikte yaşanılan bir mahalle. Teyzeli, dayılı, anneanneli, dedeli bir apratıman. Sonra bayramlar yaza gelmeye başlayınca Kumburgaz Bayramları gelmiş gündeme. Sabah bi alel ecele kutlama sonra koş denize. Sonra sonra evlenip de denizi olmayan yere gidince , yüzlerce ziyaretçili bayramlar başladı. Evin önü otopark gibi olurdu. İki dolap günler öncesi doldurulur. Ev baştan aşağı alaşağı edilir. Zuz o sıralar Bursa da. Bayram dan bir kaç gün önce telefon açar- ablaaa bayram da geliyom. Ertesi gün - ablaaa Oya da geliyo. Ertesi gün ablaaaa Aylin de geliyo. Ertesi gün - ablaaa Hanife de geliyo. Erkek kardeşim de Ordu'dan gelir ailesiyle. Neyseki evimiz üç kattı. Merdivenlerde bile acaip trafik olurdu. Orada yaşadığımız yıllar boyunca her bayram böyle dolu dolu geçti. Bir kez de Aysel ailesiyle gelmişti. Onda da çok eğlenmiştik. Ama Aysel ğer bu yazıyı okursan hatırlarsın sen gittikten sonra sana sormuştum , tavayı nere soktun, tencereyi nereye koydun diye hiihihihih. Nalaaan bizi boşuna ,Gabriel Garcia Marquez - Yüzyıllık Yalnızlık taki o kalabalık aileye benzetmiyorsun:))

Bir de bir bayramlık kıyafetim var hiç unutmadığım. Annem lacivert kadife bir jile diktirmişti bana Varsen Teyzeye. Kendisi de içine portakal rengi bir bluz örmüş. Jilenin cebini aynı renk yünle işlemişti. Saçlarım o zamanlardan hayranı olduğum Mirellie Matheu tarzı kesilmişti. Her bayram gözümün önüne o Lale gelir benim.

Hepinize gönlünüzce bir bayram diliyorum.