Lale'nin Bahçesi 13 yaşinda

Bu fotoğrafın altına; Onca sarı lale içinde kendini gösteren "Kırmızı  Lale benim işte, farklılıklarımız değil midir bizi cazip kılan" diyerek başladığım blog serüveni tam 13 yıldır  devam ediyor.
Dünyanın hemen her tarafından arkadaşım oldu. İki gün yazmasam ne oldu, nasılsınız diyerek mail atanlar oldu. Hayatımda artık olmazssa olmazlarım olan gerçek arkadaşlıklar kazandım bu sayede. Blog arkadaşlarım yanında sessiz takipcilerimin olduğunu bilmek de gizli bir haz verdi bana.
Türkiye'nin ilk blog yazarlarından olmanın verdiği bir gurur da var içimde ne yalan söyleyeyim.
Sayısını unuttuğum kitaplar,filmler, yemek tarifleri, sayısız mekanlar paylaştık birlikte. Gittiğim yere gidip memnun kalan. tavsiye ettiğim kitabı okuyup seven, izlediğim filmden hoşlananlarla, yayınladığım tarifi ailesine pişirenlerle ortak bir keyfi yaşamanın inanılmaz hoşluğunu yaşadım bu 13 yılda.
Sosyal medya araçlarının çoğalmasıyla,zahmetsiz ulaşımıyla  biraz ihmal ettim buraları, aylarca yazmadığım oldu. Hatta tam kapatmayı düşündüğüm anda, sizi çok merak ediyorum, her şey yolundadır umarım şeklinde aldığım bir yorumla bundan vaz geçtim.
Blog yazmak da blog okumak da biraz özveri istiyor. Bir fotoğrafa bakıp hemen like butonuna dokunmakla, blog okumak farklı şeyler elbette ama bloglar inanılmaz arşivler. Artık ben kendi hakkımda olan  bir şeyi bile blogumda arayıp,buluyorum.
Artık zamanında yedi sekiz binlere ulaşan okunma sayım 80 li yüzlü rakamlara düşmüş. Ama 2019'un ilk günlerinden itibaren yeniden düzenli yazmaya başladım. Umarım ben yazmaya siz okumaya devam edersiniz.
Ben bir de acaba blog arkadaşlarımın yanında kimler sessizce okumaya, burada olmaya devam etti onu merak ediyorum.13 yıl insan hayatı için çok uzun bir dönem çünkü...
Hepinize sevgiler gönderiyorum. Umarım bir yerlerde karşılaşmaya devam ederiz, siz bana Lale'nin Bahçesi diye seslenmeyi  hiç bırakmazsınız.