Lale'nin Bahçesi 14 yaşında

Çoktan beri yoktum buralarda,demişler kral öldü.

Söyleyin onlara kral geri döndü😂🤣

Şaka bir yana bir gün gelip uzun uzun yazacağım.

Merak etmeyin her şey yolunda.Zaten bir çoğunuzla instagramda görüşüyoruz.

14 yıldır yaptığınız yol arkadaşlığı için hepinize çok teşekkür ederim.

Belki de hiç biriniz bu yazıyı görmeyeceksiniz ama yine de  burayı hayaletler basmasın.Mekanın sahibi burada😂

Not:instagramda da @laleninbahcesi olarak devam ediyorum.

Bizden

Bizden güzel haberler var,size...
Gamsegamse evlendi ve çekirdek ailemiz biraz daha büyüdü.

Dügün olup da bitene kadar ki aşamaya gelene kadar çok telaşlı, çok heyecanlı günler yaşadık.

Kalabalık bir aile olmanın degeri en çok da böyle günlerde  anlaşılıyormuş. Her anı çok eğlenceli yaşadık. Kalabalık şen sofralarımız bugünlerin belki de en unutulmayacak anıları arasında yer aldı. 

Kim ne yedi, doyuldu mu, aç kalkıldı sofralardan bilmiyorum ama hepsi çok eğlenceliydi.

Kına gecesinini erken yapmış olmamızı kabul etmeyen Ordulular için bu kez evde bir kına gecesi yaptık .Allah'tan kına malzemelerinin kalanlarını evde tutmuşum. Kınayı yeniden aldık yalnız:)

Kınaydı.düğündü derken her şey sağlıkla, afiyetle,güzellikle bitti çok şükür. 

Düğünün ertesi gününki kahvaltıda artık bu kadarcık kalmıştık. Kardeşlerim ve Doğa'mla  kahvaltımızı da yapıp onları da bir bir uğurladık.

 Sıra geldi yorgunluk kahvesine...

Yorgunluk kahvemizi içerken instagramda yayınladığım teşekkür mektubumu burada da yayınlayayım:)

Artik ayakları uzatip,yorgunluk kahvesi içme zamanıdir.

Hepinize güzel yorumları,mesajları ve mutluluk dilekleri için bütün ailem adina teşekkür ederim.

Bizim için yollara düşen,mutluluğumuzu paylaşmak için yanımızda olanlara da ayrıca teşekkur ederim.

Zuhal yavrum kusum,herkesten önce gelip evi düzenledi,tüm cekmecelerimi döktü.Ama sonradan yok bunu buraya niye koydun,yok karıştırdinız yine diye bizi arada darlamasa iyiydi😀😂🤣

Kardesim Metin'im  özellikle  Doğa'yı da alıp halasının kuzusu ile iki gün geçirme fırsatı bulduk bu sayede.Gece yarilarina kadar mutfakta kahveli sohbetler yaptık.

Ecem uçak korkusuna rağmen  Antalya'dan kalktı geldi.

Ahmet'im canım her gün havaalanından yolcu karşıladı.Artık beni havaalanina çalışan korsan taksi sanacaklar diye korkuyorum dedi.Evinde 12 kisiyi ağırladı.Gerci arada beni,bunun bir bedeli var diye tehdit etmedi deği😁😂🤣

Ebrum canparem o nasıl bir karşılama oynamaktı.Döktüğün teri helal eyle😊 Havaalanında üstünü giymeden.yetiştin geldin.

Evşen'in ajitasyonları sonucu canindan bezip,çocuklarını bakip onu düğüne gönderen Serdar'a ayrica teşekkür.Sinan'im çok koşturdum seni di mi?Ama ödicem bedelini😀

Ameliyata girerken sedyede ucak bileti derdine düşen  can dayım,yengelerim,teyzem büyuk olarak yanimizda oldunuz.

Dolmaları sarıp bana sürpriz yapan, bütün misafirlerimi ağirlayan gòrümcelerim anne gibi sarmaladıniz bizi sagolun varolun.

Her an elimizin altinda olan😊 Ercü,Banu,Aysel ve yanımizda olan tüm dostlarımız,akrabalarımız,arkadaşlarımız hepinize yeniden yeniden teşekkürler.Ahmet'in deyimiyle ödeyeceğim bunun bedelini:)

Şimdi fabrika ayarlarına dönme zamanı geldi. 

Yettim İstanbul:)

İşte böle böle

Hayat bir sudur,akar gider

Hayat gerçekten de akıp gidiyor.Bazen içimizden akıp gidiyor, bazen de kıyısında durup öylece bakıyoruz.

Yılın ilk günlerinde bir heves bir heves yazmaya başlamıştım ama bir baktım ki neredeyse üç haftayı geçmiş yazmayalı.

Valla kendimi övmek gibi olmasında yine filmler,kitaplar efenime söyliyeyim tarifler ve de gezi tavsiyeleri ile geldim.Üç haftalık yazacağım ona göre okumaya başlamadan önce ne işiniz varsa yapın, bir haftalık yemek stoku yapın, çayınızı kahvenizi alın gelin:)

İlk önce gezi tavsiyeleri...

Eger İstanbul dışına çıkmıyorsanız hem İstanbul'dan çıkıp hem de çok uzaklaşmadan gidilebilecek en iyi yer bence Şile. Şile Sahilinde uzun uzun yürüyüşler yapabilir, Karadeniz'in hırçın dalgalarını seyredebilir ve bir sürü balık restoranından birinde yemek yiyebilirsiniz. Benim tavsiyem Şile Sahilde yine Şile Belediyesinin işlettiği İskorpit Restoran... Yanında mısır ekmeği ile servis edilen balık çorbası enfesti. Yine yediğimiz balıklarda denizden yeni çıkmış gibiydi ve fiyatlar da İstanbul ile kıyaslarsanız son derece ekonomikti.Deniz manzarası ve iyi bir servis de cabası.

Hadi bu hafta Şile'ye gittiniz o zaman haftaya da Riva'ya gidin:) Geçtiğimiz hafta  Riva'ya gittiğimizde hava bahar gibiydi. Papatyalar, kır menekşeleri açmıştı. Önce Cam Ocağı'nı gezdik.Orada bir atölye çalışmasını izledik. Camın sanat halini gördük. Bir kaç yıl önce yine gitmiştim ama yine çok keyifle gezdim.tabi kankalarımız Ercü ve Banu ile gittik.

Eger giderseniz cam ocağının önündeki patikadan yürüyerek nehir kıyısına inin. Biz gittiğimizde karabataklar yüzüyordu.

Daha sonra deniz kıyısına inip, kumsalda yürüdük.

 Karnımız hala acıkmamıştı o yüzden yemeği Riva'da yemeyip Çangelköy'de ki Tokat Sofrasını arayıp kebebplarımızı ocağa atın dedik.Çünkü Tokat Kebabının pişme süresi çok uzundur.Neyse ki kebap gelene kadar yatıştırıcılar veriyorlar. Ama siz siz olun ortaya Niksar çökeliği ile yapılmış ince belli bir pide isteyin:)

Pekii dediniz ki yok bize oralar bize uzak...O zaman sizi Fatih Kadınlar Pazarına alalım. Siirt Şeref Büryan'da büryan kebabı ve perde pilav yeyin ve sonra çıkın yerel pazarı gezin. Ben bamya ve dolmalık kuru kabak aldım mesela mesela...

Biz önce Eyüp Sultan'a gidip dualarımızı ettik sonra gençlerle yemekte buluştuk. Onlar biz gelene kadar çorbalarını içmiş,içli köftelerini yemişlerdi bile.
Hadı o da olmadı gelin Fethi Paşa korusuna yenilendi, ahşap sallanan köprülerden seyir terasları yapıldı. Çocuklara rastlarsanız sizi bi güzel sallıyolar da:) Sonra aşağı inin Boğaza karşı çay için. Ay daha ne diyeyim size olmadı şimdi tavsiye  edeceğim filmleri izleyin kitapları okuyun. Yanında da yine tarif edeceğim portakallı kekten yiyin:)

Sisters Brothers'i bugün izledim.Bir western filmi...Kovboylar çağınin bitiş filmi...Gringolara el sallayıp western kuşağına veda filmi.Bu kovboylar dişlerini fırcaladı,lüks otellerde kaldı,tuvaletin sifonunu çekti.Hem de kardeşlik hikayesi anlattı.Başlayan hikaye filmin ortasinda değisip bambaşka bir yol aldı.Evet beğendim sadece bir sahnede gözlerimi kapattim.

The Mirror/Zerkalo/Ayna - Tarkovski

Kaderimiz takip eder bizi usturalı bir deli gibi.

Bir film değil bir şiir seyrettim bugün.
Ayna ,Tarkovski'nin hayatından yansimalar.O yuzden adı ayna zaten.

Tavsiye eder misin derseniz,tavsiyem şu...
Eğer sinemayi sanat değilse,film izlemek sizin için sadece boş zamanlarinızı dolxurmak,hoş vakit gecirmek için bir aracsa,kesinkes izlemeyin. Ama bir sinema tutkunuysaniz bu başyapıtı kaçırmayın.

"Ayna 1975 Rus yapımı, Andrei Tarkovsky tarafından yönetilmiş bir filmdir. Çocukluk anıları, güncel olaylara dair sahneler ve Tarkovsky'nin babası Arseny Tarkovsky tarafından yazılan güncel olaylara dair şiirler ile kompoze edilmiş kabaca bir otobiyografidir. Kaynak:Vikipedi.

18.yy İngiltere'sinde Kraliçe Anne ve onu etkilemeye çalışan iki kuzen arasindaki rekabetin hikayesi.
Üç kadın arasindaki iktidar çatışmasi yer yer absürd ögelerle yer yer metaforlarla anlatılmiş.
İktidar hırsının edepsizce anlatımı🤣😂😁
75.Venedik Film Festivali'nde Jüri Büyük Ödülü ve başrol oyuncusu Olivia Colman’a En İyi Kadın Oyuncu ödüllerini almış.

Şimdi sıra film izlerken çayımızın yanında yiyeceğimiz kekin tarifinde..

Portakal soslu kek.
3 yumurta,
2büyük portakal,
3corba kaşiğı yoğurt,
un,1su bardagı toz şeker,
yarim su bardagı sıvı yağ,
1paket kabartma tozu
1 tatlı kaşığı nişasta+2 tatli kaşığı toz şeker
Yarım su bardagı su.
Yumurta ve şekeri iyice çirpin.Bir portalin dışinı rendeleyin,suyunu sıkıp,yoğurt ve yağ ile birlikte şekerli yumurtalı karışıma ekleyin karıştirın.
Unu yavas yavaş kabartma tozu ile birlikte eleyerek ilave edin.Akışkan bir kıvamda olsun.

Orta büyüklükte bir kalıba döküp 180°de pişırin.
Sos
Bir portakal suyu(1 su bardağı kadar olsun.Eksiğini su ile tamamlayın)1 tatlı kaşığı nişasta+2 tatli kaşığı şekerle pişirin.Firindan çıkan kekinizin üstüne dökün.Ikisi de sıcak olsun.

işte böle böle
.

Lale'nin Bahçesi 13 yaşinda

Bu fotoğrafın altına; Onca sarı lale içinde kendini gösteren "Kırmızı  Lale benim işte, farklılıklarımız değil midir bizi cazip kılan" diyerek başladığım blog serüveni tam 13 yıldır  devam ediyor.
Dünyanın hemen her tarafından arkadaşım oldu. İki gün yazmasam ne oldu, nasılsınız diyerek mail atanlar oldu. Hayatımda artık olmazssa olmazlarım olan gerçek arkadaşlıklar kazandım bu sayede. Blog arkadaşlarım yanında sessiz takipcilerimin olduğunu bilmek de gizli bir haz verdi bana.
Türkiye'nin ilk blog yazarlarından olmanın verdiği bir gurur da var içimde ne yalan söyleyeyim.
Sayısını unuttuğum kitaplar,filmler, yemek tarifleri, sayısız mekanlar paylaştık birlikte. Gittiğim yere gidip memnun kalan. tavsiye ettiğim kitabı okuyup seven, izlediğim filmden hoşlananlarla, yayınladığım tarifi ailesine pişirenlerle ortak bir keyfi yaşamanın inanılmaz hoşluğunu yaşadım bu 13 yılda.
Sosyal medya araçlarının çoğalmasıyla,zahmetsiz ulaşımıyla  biraz ihmal ettim buraları, aylarca yazmadığım oldu. Hatta tam kapatmayı düşündüğüm anda, sizi çok merak ediyorum, her şey yolundadır umarım şeklinde aldığım bir yorumla bundan vaz geçtim.
Blog yazmak da blog okumak da biraz özveri istiyor. Bir fotoğrafa bakıp hemen like butonuna dokunmakla, blog okumak farklı şeyler elbette ama bloglar inanılmaz arşivler. Artık ben kendi hakkımda olan  bir şeyi bile blogumda arayıp,buluyorum.
Artık zamanında yedi sekiz binlere ulaşan okunma sayım 80 li yüzlü rakamlara düşmüş. Ama 2019'un ilk günlerinden itibaren yeniden düzenli yazmaya başladım. Umarım ben yazmaya siz okumaya devam edersiniz.
Ben bir de acaba blog arkadaşlarımın yanında kimler sessizce okumaya, burada olmaya devam etti onu merak ediyorum.13 yıl insan hayatı için çok uzun bir dönem çünkü...
Hepinize sevgiler gönderiyorum. Umarım bir yerlerde karşılaşmaya devam ederiz, siz bana Lale'nin Bahçesi diye seslenmeyi  hiç bırakmazsınız.

çoook faideli yazı))))

Eski en eski blog okuyucularımın alışık olduğu yazılarımdan biriyle karşınızdayım. Yani daldan dala atlamaca:)
Yemek tarifleri, filmler, kitaplar, nereye gidelim, ne yiyelimler başlıyo anacım)))

Hadi önce tarifler.Bizim evde  son zamanların en gözde yiyeceği, fırında, kış sebzeleri ile yaptığım mücver. İster yanına yoğurtla isterseniz çay yanında. Hatta kızlar okula götürüyorlar.

Malzeme: 1adet havuç,kabak, kereviz ve yine bir adet büyük  ama önceden haşlanmış patates,kerevizin yeşil kısımlarını incecik kıyın sakın atmayın.yarım demet maydonoz, dereotu, taze yeşil soğan, iki çorba kaşığı un, 2 adet yumurta, tuz, karabiber,2 çorba kaşığı zeytinyağ ve aklınıza gelen tüm sevdiğiniz baharatları da ilave edin malzeme listenize...Mesela zerdeçal,kimyon gibi.

Tüm sebzeleri rendeleyin,patatesi iyice ezin. Un, yumurta ve baharatlarla iyice karıştırın ve pişirme kağıdı serdiğiniz tepsiye kaşık kaşık döküp 200 derecede pişirin.Bazen patates yerine bir küçük karnabaharı haşlayıp iyice eziyorum. Öyle de çok güzel oluyor.

Şimdi sıra yapa yapa evdekileri neredeyse bıktıracağım elmalı  pastada...Tarifi instagramda o kadar çok sayfada gördüm ki sonunda dayanamadım yaptım:)

Malzeme:  3 büyük elma,3 adet yumurta, 1 tatlı kaşıgı tarçın, yarım çay bardağı kuş üzümü,1 su bardağı yogurt,1 su bardağı şeker, bir su bardağı sıvı yağ, iki su bardağı un, kabartma tozu, vanilya...

ilk yapacağınız  ve bu tarifin en önemli noktası olan şey yoğurt,şeker ve yağı birlikte çırpın ve içinden bir su bardağı kadarını alıp,ayırın.

Geri kalan malzemeyi kalan, karışımla birlikte çırpın kare bir fırın kabına koyun, elmaları dilim dilim kekin üzerine dizin, kuş üzümlerini ve tarçını da üstüne serpip 180 derecede pişirin.(kuş üzümlerini önceden ılık suda ıslatın)

Fırından çıkan kekinizin üstüne  daha önce ayırdığınız karışımı bir fırça  ile ya da bir kaşık yardımı ile yayın. Bu işte altın vuruş oluyor. Lezzet tarifsiz. 

Bu ara televizyonlardaki tüm programlar tatile girip de tekrar programlarına başlayınca  ne kadar güzel oldu. Hem daha çok kitap okudum hem de Netflix de şahane filmler,diziler izledim.

Las Chicas Del Cable,bunlardan biri. Bir telefon şirketinde çalışan dört kadının hikayesi. Askları, hırsları, yaşam mücadeleleri... Ben beğendim.

 Oscar adayı alan ve bu senenin Altın Küre ödüllerinde de bir sürü ödülü kaldıran Green Book ise kesinlikle kaçırmamanız gereken bir film. Yani benim izlemezseniz küserim kategorime girenlerden.

 Ünlü bir  siyahi müzisyen, kendisine konserleri boyunca şoförlük  yapabilecek olan bir beyazı Tony'i işe alır. Yol boyunca onlara Amerika'daki siyahilerin konaklayabilecekleri,yemek yiyebilecekleri yerleri gösteren yeşil rehber adlı kitapçık yol gösterecektir. Rehberin ilk sayfasında ''Gücenmeden yolculuk et'' yazıyordu.  Muhteşem salonlarında dinleyip, ayakta alkışladıkları müzisyene aynı salonda bile yemek yedirmez, tuvaleti kullanmasına izin vermez, soyunma odası olarak temizlik malzemelerinin deposunu kullandırırlar.Yolculuk sonunda hem şoför hem müzisyen inanılmaz değişirler. Yer yer çok güldüm, yer yer çok kızdım ama sonunda da ağladım.





Roma filmi içinse ne desem az. Bir hikaye bu kadar mı naif anlatılır.

Meksiko'nun Roma mahallesinde bir malikanede hizmetçilik yapan Cleo'nun  evdeki dört çocuk, ev sahibesi ve kendi özel yaşamının hikayesi. Ekonomik şartları farklı olsa da  evin sahibesi kadınla aynı dertleri yaşarlar ve bu onları  çok iyi dost yapar, ama aralarındaki çizgi de hep durur.   

Altta gördüğünüz fotoğraf ise Edebiyat Haber  de yayınlanan kitap tavsiyelerimin haber fotosu:)



Bugünlerde İstanbul çok soğuk ve yağışlı ve yapılacak en iyi programlarda evde yapılanlar. Film izlemek, kitap okumak, DigiTürk 452 de  eski Fransızca şarkılar dinlemek.
Benim elimde de valla çok şahane bir kitap var. İnstagramda da aynı kelimelerle tarif etmişim:)
Hikaye de daha yazın gittiğimiz Gürcistan'da geçiyor. Ballı lokma tatlısı gibi,ekmek kadayifınin üstündeki kaymak,pastanın üstündeki çilek,fırından gelen taze ekmek kokusu gibi bir şey.
Ayının kırk türküsü varmiş,kırkı da ahlat üzerine...
Benim de tüm güzellemelerim de yiyecekler üstüne tövbe estağfurullah.

Kitabım yıllardır devam eden, yeni yılın ilk kitabını birbirimize hediye etme etkinliğinde Leylak Dalı'nın hediyesi.
Hadi bir de mekan tavsiyesi verip gideyim. Hem İstanbul'da yaşayanlar hem de yolu İstanbul'a düşecekler için olsun.
Şerefiye Sarnıcı,bir mücehver gibi...Kendinizi bundan esirgemeyin. Giriş ücretsiz.

 İşte böle böle...

Safranbolu-Amasra 2(Kristal Teras ve Amasra )

Turumuzun ikinci günü sabahı uyandırmadan da önce kalkıp, giyinip aşağı indiğimizi yazmıştım. Çünkü sabahları alelacele yapılan kahvaltılar bana çok keyifsiz geliyor. Henüz insanlar yeni yeni aşağı inerken  biz keyif çaylarımızı içiyorduk.
Yola çıktığımızda yine konaklar arasından süzüle süzüle Kristal Teras'a doğru yol almaya başladık. Rehberimiz Perihan hanım oraya varıncaya kadar bizi hiç bir şey atlamadan araya serpiştirdiği hoş anekdotlarla hem bilgilendirdi hem de etrafa daha ilgiyle bakmamızı sağladı.

Kristal Teras, tamamiyle turizme katkıda bulunmak amacıyla Tokatlı Kanyonu üzerine 80 metre yüksekliğe yelpaze şeklinde yapılmış bir seyir terası.75 ton ağırlığı taşıyabiliyor ve bir roketatar mermisi ile bile kırılmayacak dayanıklılıktaymış.
Burada çay kahve içilebilecek bir kafe hizmet veriyor.






başlangıçta cam üzerinde olmak, bastığın yerden aşağıyı görmek ürkütücü gelse de insana verdiği his garip bir duygu.Ben Çin'dekini görmüştüm bir belgeselde onda cam kırılma efektleri falan var, insanlar kafayı yiyor:)

Cam Teras'tan sonra çok güzel bir yolculuk güzergahı izleyerek Amasra'ya ulaştık. Yolumuz üzerindeki Bartın Asıklar Yolunu ilkbahar veya sonbaharda mutlaka görmek istiyorum. Kilometrelerce uzayan ağaç tünelleri içinden geçtik. Hareket halinde olduğumuz için fotoğraf çekemedim.
Amasra'ya bundan sekiz yıl önce yaz aylarında gitmiştik  ve bir çatı katı kiralayıp iki hafta kalmıştık. O gün bugün biz ailece Amasra'ya sevdalıyız.Canım İlknur ve Ailesinin bunda payı çok büyüktür. Bize o evi bulmuşlar ve unutulmaz bir Bartın günü yaşatmışlardı.Ay bunu demiştim ama yüz bin kere de olsa yine derim:)

Amasra yağmurluydu ama ne gam her haliyle çok güzeldi. Zaten biz meteoroloji raporumuzu alıp gitmiştik, şemsiyelerimizi açtık ve anılarımıza yolculuk ettik.

Mavi Yeşil Restoranda yiyebileceğimiz en lezzetli ve en taze balığı yedik.Müzeyi gezdik.Çekiciler çarşısından tahta kaşıklar, yöresel pazardan erişte, soğuk algınlığı ve bronşite iyi gelen hatmi çiçeği reçeli ve bizim evin bir numaralı reçel tercihi olan dağ çileği reçeli aldık hem de bir orta boy kavanoz 10 lira. Ve ben bir kavanoz aldım  nasıl pişman oldum anlatamam. Kızlar bile nasıl böyle bir hata yaparsın dediler. Kapağı açmamla kokusu mest  etti zaten.

Sonrası en sevdiğim yol; eve dönen yol.

Safranbolu-Amasra

Yılbaşından bir hafta önce karı koca Safranbolu-Amasra turu yaptık. Aslına bakarsanız kızlarımızın bize  evlilik yıl dönümü hediyesiydi.

Turun başlangıç sabahı, tur otobüsüne bindiğimizde ben  habire yerime yerleşme çabalarında iken kocam - Lale, kafanı bi kaldırsana dedi. Baktığımda tur rehberimizin Karadeniz Turu rehberimiz olan, Perihan Hanım olduğunu görünce ne yalan söyleyeyim çoktandır görmediğim bir dostumu görmüşcesine sevindim.O kadar güzel bir gezi yapmıştık ki sayesinde , bundan sonraki tüm gezilerimizin rehberi Perihan Hanım olsa demiştim. Yine muhteşem bir gezi oldu bizim için.

Safranbolu evleri ile meşhurdur bilirdik de  neredeyse tamamı konaklardan oluşan bir kent ile karşılaşacağımızı bu derece tahmin etmemiştik. Çarşısı,konakları, alış veriş et etme yine de son derece güler yüzlü esnafı ile bizi büyüledi.Biz Bağlar Saray Otelinde kaldık. Nevresimimizde küçük bir leke izi vardı, söylediğimde odamızı değiştirmeye kalktılar.
İlk gün Safranbolu içindeki konakları, çarşısını gezdik. Öğle yemeğinde yöresel yemekler yedik. Adını Safranbolu'ya veren safran her türlü yiyecek ve içecek de var. Yalnız ben renginden başka bir lezzet farkı hissetmedim. Şehrin meydanında safran çiçeği heykeli de var doğal olarak.

 Safranbolu Konaklarının en güzel örneklerinden biri olan Kaymakamlar Konağını gezdik.İnanılmaz detaylar vardı. Tavan işlemeleri,duvarlardaki işlemeler,nakışlar...her odaya ayrı bir Safranbolu geleneğini hareketli mankenlerle canlandırmışlar anlatmayla olmaz, gitmek görmek gerekiyor.

 Daha sonra serbest zamanda turdan ayrılıp buluşma saatine kadar Safranbolu çarşısını gezdik.Kocama buranın en afilli yerini bul  orada kahve içelim dedim. Bak her yerde bana bi çınaraltı bul, buranın esnafının gittiği yeri bul derim ama sanırım onca yöresellik, otantiklik içinde canım şöle bi fiyakalı yer çekti. Vallah da tam aradığım gibi bir yer buldum.Külde pişen, nar şerbeti ve çeşit çeşit lokumlarla sunulan bir kahve içtik...

Sonra daldık Safranbolu'ya

Serbest zaman bitince, buluşma yerimize dönüp bizim tur arkadaşlarımızla buluştuk.Herkes eli kolu dolu geldi:)

Burdan sonraki durağımız  Yörükler Köyü oldu. Burası aynı zamanda Leyla Gencer'in de köyü. Çok güzel bir köy ama ne yazıkki bomboş. Yaşayan çok az.

Leyla Gencer'in Yörükler Köyü'ndeki Evi

Yörükler Köyünde bize Sipahioğlu Konağı sahiplerinden Ali Sipahioğlu  rehberlik etti. Sipahioğlu benim de anne kızlık soyadım olduğundan ilgimi çekti. Bu konuda da biraz sohbet ettik. Yörükler köyünde evlerin çogunun çatısında geyik boynuzu asılı. Nazara karşı asılıyormuş. Aynı zamanda o evde bir avcı oturduğunun da işaretiymiş.Yörükler Köyünde kapılarında bir dili var. Kapıdan öylece sarkan ip, ev sahinin evde olduğunu, eğer bir düğüm varsa 1, iki düğüm varsa mesela evde olmadığını ama ne kadar saat sonra evde olacağını bildiriyormuş. Eger ip iki halkadan geçerek bağlanmışsa, hane sahibinin köy dışında olduğunu anlatıyormuş.
Yörükler Köyünden hayatımda yediğim en leziz tarhanaları ve bir kaç ahşap iş alıp ayrıldık.
 Geceyi Safranbolu'da otelimizde geçirdik. Akşam  yemeğinden sonra dışarı çıkarız demiştik ama ben koşa koşa odama gidip çayımı demleyip yatıp dizi izledim. Kocam da aşağıda Beşiktaş maçı izledi.
Benden gençlere tavsiye, nişanlınız olur, sevgiliniz olur ya da kocanız, birbirinize yapışmayın kardişim, azcık aralık bırakın hava girsin arada:))))))

Ertesi sabah uyandırmadan bile erken uyanıp aşagı indik. Gezinin ikinci gününde Amasra ve Kristal Teras vardı.
Ama bir şey söyleyeyim mi size, onları sonra yazayım oynayamam yerim dar diyen yeni gelinler gibi benim de yazamam uykum var. Valla kolum yoruldu. Hem kar da başlamış. Bi lavanta çayı içeyim, kara bakayım sonra da yatayım.
öle işte